Tipologija Softvera

Dva osnovna tipa softvera su:

    Sistemski softver - programi koji se koriste za direktno upravljanje fizičkim delom računara, odnosno hardverom. Ovaj softver omogućava interakciju korisničkog softvera sa hardverom. Moderni naziv za sistemski softver je operativni sistem. Neki teoretičari informatike smatraju kompajler i ostale alatke za razvoj softvera delom sistemskog softvera.

    Korisnički softver - programi namenjeni krajnjim korisnicima računarskog sistema. To su dakle programi sa kojima korisnici sistema obrađuju podatke.

Izvršavanje softvera ili programa od strane korisnika računarskog sistema danas obično uključuje učitavanje korisničkog softvera i podataka sa hard diska, interaktivnu obradu podataka i pohranjivanje podataka na hard-disk. U prošlosti su se umesto hard-diska koristile magnetne trake ili neki drugi tip trajne memorije.

Računar u toku izvršavanja softvera prati unapred utvrđen niz naredbi da bi omogućio korisniku da podatke obradi na odgovarajući način.

Poreklo pojma

Pojam softver је prvi put iskoristio John W. Tukey, inženjer informatike, 1957. godine. Pojam је nastao као analogija pojmu hardver. Naime, na engleskom rec hardver znači тvrdokorina, odnosno tvrde stvari (hard = tvrdo). Nasuprot томе reč soft znači meko.

Šta je Softver:

U SOFTVER spadaju : programi (naredbe, instrukcije) koji 'govore' računaru како treba da izvrsava određene zadatke. Softver je nacin zapisa  algoritma u obliku koji је razumljiv računaru.