Operativni sistem je suštinski sastavljen iz tri skupa komponenti:
- Korisničkog interfejsa, koji može biti grafičkog tipa ili imati interpreter komandne linije koji se još zove i školjka ("shell")
- Sistemske rutine niskog nivoa
- Jezgro-kernel koji je srce operativnog sistema
Kao što naziv sugeriše, školjka je spoljašnji programski omotač
jezgra, dok jezgro neposredno komunicira sa uređajima. Kod nekih
operativnih sistema, kao što je Juniks, školjka i jezgro su različiti i
samostalni entiteti, što omogućuje proizvoljne kombinacije i laku zamenu
školjke. Drugi operativni sistemi samo formalno prikazuju postojanje
različitih komponenti dok su u suštini monolitni.
Ideje projektovanja jezgra operativnog sistema su se vremenom izdiferencirale u sledeće koncepte
- monolitno jezgro
- mikrojezgro
- egzojezgro
Većina najrasprostranjenijih operativnih sistema ima jezgra
monolitnog tipa, kao što su Juniks, Linuks i Vindouz. Neki noviji
operativni sistemi imaju mikrojezgro, kao Epl MekOS H, AmigaOS, QNX i
BeOS. Među istraživačima i razvojnom zajednicom je mikrojezgro pristup
veoma popularan, kao što je Hurd/GNU. Oba sistema imaju svojih prednosti
i uspešno žive na mnogim mašinama. Na sistemima posebne namene koji
podrazumevaju ugradnju sistema i softvera u elektronski proizvod se
primenjuje projektovanje egzokernela, tačno za jedan uređaj i jednu
primenu.
Нема коментара:
Постави коментар